وبلاگ
نحوه آموزش ذهنی مهربانی
مرداد
نحوه آموزش ذهنی مهربانی
تحقیقات نشان می دهد که آموزش شفقت و مهربانی به انسان ها ، باعث می شود که آنها نوع دوست تر بار بیایند .
پیش گرفتن شیوه های عشق و مهربانی این روزها دیوانگی به نظر می رسد ،
اما آیا عشق و شفقت واقعاً در جهان تغییری ایجاد می کنند ؟
آیا دلسوزی و بزرگواری با دیگران و آرزو داشتن خلاصی آنها از رنج و درد ، موجب افزایش مهربانی در دنیای واقعی می شود ؟
من تصمیم گرفته ام به تحقیقی که در مورد مهربانی است ، نگاهی بیندازم تا بتوانم به سؤالات خودم پاسخ دهم .
در مطالعه ای که توسط روانشناسی علوم آنلاین منتشر شده است ، نشان داده شده است که آموزش ” مراقبه دلسوزی “
به بزرگسالان به سبک عاشقی – مهربانی ، در واقع باعث می شود که آنها به طرز چشمگیری نسبت به دیگران نوعدوست شوند .
این مطالعه نه تنها نشان می دهد که می توان دلسوزى و نوعدوستی را در جهان گسترش داد ،
بلکه ما حتی از طریق آموزش نسبتاً مختصری در خصوص شفقت نیز می توانیم این کار را انجام دهیم .
از این گذشته این مطالعه نخستین مطالعه ای است که دلسوزی را با تغییرات قابل اندازه گیری فعالیت های مغز مرتبط نشان می دهد .
علاوه بر همه اینها ، این مطالعه دلیل اینکه چرا افکار دلسوزانه ممکن است به اعمال دلسوزانه منجر شود را برای ما روشن می کند .
هلن ونگ ، رهبر انجام این تحقیق كه هم اكنون روانشناس بالینی و متخصص علوم اعصاب در دانشگاه كالیفرنیا در سانفرانیسیکو است ، می گوید :
” ما واقعاً می خواستیم نشان دهیم كه شفقت مهارتی است كه شما می توانید روی آن كار كنید .
درست همانند یک رشته ورزشی یا یادگیری نواختن یک ساز موسیقی . “
نحوه آموزش ذهنی مهربانی :
شناخت علم عاشقی – مهربانی
در این مطالعه ، هلن ونگ و همکارانش یکی از دو موضوع را به شرکت کنندگان آموزش دادند .
در هر دو موضوع آموزش داده شده ، شرکت کنندگان به مدت دو هفته ،
یک صدای ضبط شده 30 دقیقه ای را در تنهایی خود گوش دادند .
یکی از آموزشها مراقبه دلسوزی بود . مراقبه دلسوزی به آرامی به شرکت کنندگان آموزش می داد
تا احساس شفقت بیشتری نسبت به افراد مختلف از جمله خود ، یک عزیز ، یک دوست ،
یک آشنای گاه به گاه و حتی کسی که با آنها مشکل داشتند ، داشته باشند .
صدای ضبط شده دیگر را ” آموزش ارزیابی مجدد ” می نامند
زیرا این امر شامل یادآوری یک تجربه استرس زا و تلاش برای فکر کردن
در مورد آن به روشی جدید و کمتر ناراحت کننده است .
به طور مثال بررسی آن از دیدگاه یک شخص دیگر .
قبل و بعد از هر دو هفته آموزش ،
مغز همه شرکت کنندگان در حالی که به یک سری از تصاویر نگاه می کردند ، در دستگاه FMRI اسکن شد .
برخی از تصاویر ، افرادی را در رنج و درد نشان می داد . مانند قربانی های سوختگی یا کودکان گریان .
بازی آنلاین برای سنجش رفتار نوع دوستانه
سپس شرکت کنندگان یک بازی آنلاین را برای سنجش رفتار نوع دوستانه خود انجام دادند .
در این بازی 5 دلار به آنها داده می شد ، به بازیکن دیگر 10 دلار داده می شد و بازیکن سوم هم هیچ پولی داده نمی شد .
از هر یک از شرکت کنندگان در مطالعه ابتدا از هر بازیکن 10 دلاری خواسته می شد مقداری از پول خود را به اشتراک بگذارند ،
اما آنها فقط 1 دلار به بازیکن بی پول می داند ، که محققان از آن به عنوان ” قربانی ” یاد می کردند .
سپس شرکت کننده 5 دلاری ، می توانست 5 دلار خود را خرج کند .
هر مبلغی که او خرج می کرد، می بایست توسط این بازیکن ثروتمند ، دو برابر شده و به قربانی داده شود .
بنابراین اگر شرکت کننده مایل به پرداخت 2 دلار بود ، قربانی 4 دلار از بازیکن پولدار دریافت می کرد .
آیا افرادی که آموزش شفقت را دریافت کرده بودند حاضر شدند برای کمک به یک فرد غریبه نیازمند ، پول خود را خرج کنند ؟
بله . در واقع ، آنها تقریباً دو برابر افرادی که آموزش ارزیابی مجدد را دریافت کرده بودند ،
یعنی به طور متوسط مبلغ 1.24 دلار در مقابل 0.62 دلار هزینه کردند .
عاشقی – مهربانی ، چگونه مغز را تغییر می دهد ؟
در ادامه مطلب در مورد نحوه آموزش ذهنی مهربانی باید گفت که توجه به این نکته مهم است
که در طول بازی به شرکت کنندگان توصیه نشده بود که درباره چیزهای که در طول آموزش ، آموخته بودند ، فکر کنند .
با این حال به نظر می رسید که این مراقبه روزانه مختصر ، تأثیر جدی بر رفتار آنها گذاشته بود .
این محققان در مقاله خود می نویسند : ” این مطالعه نشان می دهد که آموزش کاملاً ذهنی در مورد شفقت و مهربانی ،
می تواند منجر به تغییراتی نوع دوستانه نسبت به یک قربانی شود . حتی وقتی افراد به صراحت مورد تحسین قرار نمی گیرند . “
این تغییرات همچنین در تغییرات فعالیت مغز هم منعکس شده است .
به طور خاص ، هنگامی که افراد با فعالیت مغزی خود قبل از تمرین مقایسه شدند ،
افرادی که مهربانی و شفقت را آموزش دیده بودند ،
فعالیت بیشتری در شبکه های عصبی که در درک رنج دیگران ،
تنظیم احساسات و ایجاد احساسات مثبت در پاسخ به یک پاداش یا یک هدف نقش دارند ، نشان دادند .
محققان شاهد تغییرات مغزی مشابهی در گروه آموزش ارزیابی مجدد بودند ،
اما فعالیت مغزی این گروه ، منجر به رفتار نوع دوستانه نشد .
برای توضیح این موضوع، محققان این سوال را طرح می كنند كه
چگونه ممكن است تعاملات بین آموزشی ، فعالیت مغزی و رفتار بین دو گروه ، تا این حد متفاوت باشد ؟
آنها خاطرنشان می کنند که افزایش حساسیت به رنج باعث می شود
مردم از این رنج اجتناب کنند زیرا به هیچ وجه احساس خوبی نیست .
با این حال به دلیل اینکه که آموزش مهربانی و شفقت ، توانایی مغز در تنظیم احساسات را تقویت می کند ،
ممکن است افراد بدون در هم شکسته شدن، آن رنج را احساس کنند .
درعوض مراقبت از دیگران که توسط آموزش دلسوزی مورد تأکید قرار گرفته است ،
ممکن است باعث شود که آنها رنج را نه به عنوان تهدیدی برای رفاه خود ،
بلکه به عنوان فرصتی برای به دست آوردن پاداش های روانی از دستیابی به یک هدف مهم ،
یعنی ارتباط با اشخاص دیگر و بهتر کردن حال آنها ، ارزیابی کنند .
هلن ونگ می گوید : ” وقتی هدف شما یاری دادن به شخص دیگری است ،
زمانی که به آن هدف می رسید ، سیستم پاداش در ذهن شما فعال می شود .”
در مقابل ، هدف گروه ارزیابی مجدد این بود که آنها احساسات منفی خود را کاهش دهند
ولی آنها در مواجهه با درد و رنج اشخاص دیگر ، تمایل کمتری به نوع دوستی داشتند .
او می افزاید : ” فکر می کنم چون شما روی کاهش احساسات منفی خود متمرکز می شوید ،
این باعث می شود شما روی افراد دیگر، کمتر متمرکز شوید . “
آیا شفقت آموختنی است؟
این مطالعه ادامه تحقیقات قبلی است
که تأثیرات مثبت سایر برنامه های آموزش دلسوزی ،
مانند ” آموختن پرورش شفقت ” در دانشگاه استنفورد و ” آموزش دلسوزی مبتنی بر شناخت ” از دانشگاه اموری را مستند سازی می کند .
همچنین مطالعه دیگری که در مجله علوم روانشناسی منتشر شده است ،
نشان می دهد که آموزش مراقبه آگاهی ذهن نیز رفتارهای دلسوزانه را افزایش می دهد .
اما مطالعه دکتر هلن ونگ به دلایل مختلفی قابل توجه است .
بسیاری از مطالعات قبلی ،
آموزشهایی را که حداقل چند ساعت در هفته و حداقل به طول هشت هفته انجام شده بودند ، بررسی کرده اند .
برعکس ، آموزش شفقت دکتر ونگ، تنها هفت ساعت طی دو هفته به طول انجامید .
همچنین ، مطالعات قبلی در مورد تمرینات شفقت ،
بیشتر به تأثیرات آنها بر فعالیت مغزی برای سلامت عاطفی یا سلامت جسمی پرداخته است .
اما این نخستین مطالعه ای است که هر دوی اینها را با هم بررسی کرده است .
دکتر ونگ می خواسته بداند که ” آیا آموزش شفقت باعث می شود ما نسبت به دیگران دلسوزتر باشیم “.
همچنین او چگونگی ” مرتبط بودن تغییرات در رفتار با تغییرات در پاسخهای عصبی و عاطفی به افراد رنج دیده ” را مستندسازی می کند .
دکتر ونگ می گوید : از دیدن این که مردم می توانند دلسوزی و نوعدوستی بیشتری داشته باشند ،
حتی در خارج از یک آموزش ( مانند برنامه ای که او آن را ایجاد کرده است ) ، بسیار هیجان زده است .
نتیجه تحقیقات آنها :
او و همکاراانش می نویسند : “یافته های ما این فرضیه را ثابت می کند
که دلسوزی و نوع دوستی به عنوان مهارت های قابل آموزش می باشند نه به عنوان ویژگی های پایدار .”
“این مطالعه ، زمینه را برای تحقیقات آینده فراهم می کند تا محققان بررسی کنند که آیا آموزش های مربوط به شفقت می تواند
زمینه هایی را که وابسته به نوع دوستی و همکاری است ( به عنوان مثال ، پزشکی )
همچنین زیر گروه های بالینی که با کمبود ویژگی دلسوزی ( از جمله در بیماران روانی ) وابسته هستند ، سودمند باشد .”
عسل مدا طعم شیرین طبیعت
منبع نحوه آموزش ذهنی مهربانی. https://www.mindful.org/what-is-mindfulness/
